Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

25η Μαρτίου...190 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση



Το όνειρο του πολεμιστή - Γιάννης Χαρούλης


Με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821, που σηματοδότησε την ελληνική επανάσταση για την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα 190 χρόνια μετά, ένιωσα την ανάγκη να σας μιλήσω όχι τόσο για τους πολεμιστές του χθες, αλλά του σήμερα. Μια ανάγκη που γεννήθηκε βλέποντας γύρω μου μαχόμενους πολίτες σε μια Ελλάδα που κλυδωνίζεται από την οικονομική κρίση. Πολεμιστές του αέρα, αλλά και της γης που για λίγα χρήματα θυσιάζουν την ψυχή τους για πράγματα ανεκτίμητα. Κι όταν λέω πολεμιστές μην πάει ο νους σας σε Έλληνες με όπλα στα χέρια που πολεμούν έναν εχθρό. Μιλάω για τους αγωνιστές της καθημερινότητας. Πολεμιστής δεν είναι μονάχα αυτός που πολεμά στα οχυρώματα και στις μάχες, πολεμιστής είναι κάθε εργάτης, αγρότης, ποιητής, μουσικός, λογοτέχνης, δάσκαλος, πατέρας, μάνα, νέος και γέρος, Έλληνας και μετανάστης που μάχεται ενάντια στην αδικία, σε κάθε είδους  ανελευθερία και θέλει με την ψυχή του να ολοκληρωθεί το όποιο έργο έχει αναλάβει να επιτελέσει στην κοινωνία. Ο γνήσιος πατριωτισμός φαίνεται –κι αυτό να το θυμάστε-και εν καιρώ ειρήνης με της καρδιάς το πύρωμα.
Όλο αυτό το διάστημα βλέπω την Ευρώπη να μας πιέζει για τα χρέη μας που προήλθαν από την κακοδιαχείριση των πολιτικών ζητώντας ακόμα και να πουλήσουμε τα νησιά μας που με τόσο αίμα απελευθερώσαμε με την Επανάσταση του 1821 και απ’ την άλλη τον ελληνικό λαό έτοιμο να καταθέσει τον οβολό του για να μη χάσει την αξιοπρέπειά του και την εθνική του υπόσταση και σκέφτομαι…  αν αυτό δεν είναι πατριωτισμός τι άλλο είναι. Αυτό που με φοβίζει είναι μήπως οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες  πουλήσουν τώρα, όπως και τότε, για την εξουσία τους αγωνιστές.
Δεν είναι σκοπός μου να πολιτικολογήσω, αυτό που θέλω να σας πω και να ξεκινήσει η γιορτή μας είναι να αγαπάτε την πατρίδα σας χωρίς ίχνος εθνικισμού, όποια κι αν είναι αυτή, να οραματίζεστε την ανάπτυξή της, να παλεύετε μέσα την καθημερινότητά σας για ένα καλύτερο αύριο, σήμερα ως μαθητές αύριο ως πολίτες. Να πολεμάτε για τα υψηλά ιδανικά σ’ όποια θέση κι αν βρίσκεστε. Καμιά οικονομική κρίση και κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να μην κάμψει το έργο σας. Κανένας έμπορας  ονείρων να μην αφήσετε να καπηλευτεί το όραμά σας. Κρατήστε υψηλό το φρόνημα σας. Μην ξεκινάτε ηττημένοι τη μάχη της ζωής, γιατί «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Μην αφήσετε να σας κλέψουν τα όνειρα . Μάθετε να πολεμάτε γι’ αυτά.
Γιατί αν δεν πεθαίνεις για τις υψηλές ιδέες και τα όνειρά σου, όπως οι 300 του Λεωνίδα, οι ήρωες του 1821, οι αγωνιστές του ’40  κι όλοι οι ήρωες που πρόσφεραν το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή τους, για την πατρίδα, γιατί άλλο αξίζει να πεθαίνεις;

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Ημερολόγια πολιτικά, ημερολόγια ποιητικά, ημερολόγια ιστορικά, ημερολόγια με τις πιο μύχιες σκέψεις μας, απλά γραμμένα, ημερολόγια που διαβάστηκαν μόνο από τον ίδιο τον κάτοχο ή ακόμα ούτε καν από αυτόν… ημερολόγια που διαβάστηκαν από όλη την ανθρωπότητα και συγκλόνισαν την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις αλήθειες που έκρυβαν.
Ένα από αυτά είναι και το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ που διαβάστηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ημερολόγιο κι όχι μόνο. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ολλανδία το 1947 και το 1952 στην Αμερική, ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο σε όλο τον κόσμο μετά τη Βίβλο και τώρα ανήκει στα 10 πρώτα, μεταφράστηκε σε 67 γλώσσες και έχει πουλήσει περισσότερα από 31 εκατομμύρια αντίτυπα.
Διαβάσαμε μαζί απόσπασμα του ημερολογίου στα ΚΝΛ της β΄ γυμνασίου, πολλοί από εσάς ταυτιστήκατε με τις εφηβικές ανησυχίες, μερικοί διαβάσατε ολόκληρο το ημερολόγιο (οι υπόλοιποι ξέρω ότι το περιμένετε στη σειρά να το δανειστείτε από τη βιβλιοθήκη) κι όλοι μαζί πάλι είδαμε την ταινία στο σχολείο. Εδώ, όπως σας υποσχέθηκα, σας βάζω ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που παρουσιάζεται στα σχολεία του εξωτερικού για την Άννα Φρανκ.





Στο ντοκιμαντέρ φαίνεται σαν να μιλάει η ίδια η Άννα και αναφέρει ότι το ημερολόγιο ήταν δώρο για τα δέκατα τρίτα γενέθλιά της στις 12 Ιουνίου του 1942 από τους γονείς της, καθώς η ίδια είχε από μικρή έφεση στη συγγραφή καθημερινών απλών ιστοριών και ένιωθε την ανάγκη να έχει ένα ημερολόγιο, στο οποίο θα κατέγραφε την καθημερινότητά της. Είχε από μικρή συνειδητοποιήσει τη συγγραφική της ικανότητα που ήταν και ανάγκη. Κατόπιν, δίνει κάποια στοιχεία για την οικογένειά της και αμέσως ξεκινά να μας περιγράφει την κατάσταση όπως διαμορφώθηκε για τους Εβραίους μέσα στα πλαίσια του αντισημιτισμού (προσπάθεια καταδίωξης και εξαφάνισης του γένους των εβραίων από το Χίτλερ). Οι Εβραίοι έπρεπε να φορούν ένα κίτρινο αστέρι και τους απαγορεύτηκε να ψωνίζουν όπως οι χριστιανοί, να πηγαίνουν θέατρο, να πηγαίνουν σε σχολεία που δεν είναι εβραϊκά, να κυκλοφορούν μετά τις 8 κ.ά. Από κει και κάτω περιγράφει την ιστορία της από τη στιγμή που έπρεπε η αδελφή της, η Μαργκότ να παρουσιαστεί για να φύγει σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Ο πατέρας της αποφασίζει να κρυφτούν στο πίσω μέρος του τρίτου και τέταρτου ορόφου της εταιρείας του και εκεί θα ζούσαν μέχρι να τελείωνε ο πόλεμος.  Όταν ετοίμαζε τα πράγματά της για την κρυψώνα τους, το πρώτο πράγμα που έβαλε μέσα ήταν το ημερολόγιό της… Η κρυψώνα τους όμως δεν μπόρεσε να τους σώσει και δυστυχώς η Άννα και η οικογένειά της μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς, όπου εκεί θα βρουν όλοι φρικτό θάνατο (η Άννα και η Μαργκότ από τύφο) κι έτσι έχασε πιθανότατα η ανθρωπότητα μια εμπνευσμένη συγγραφέα λίγες μέρες πριν από το τέλος του πολέμου. Όλοι βρήκαν φρικτό θάνατο εκτός τον πατέρα της, ο οποίος γυρίζοντας από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως συνειδητοποιεί την απώλεια της οικογένειάς του και των αγαπημένων του κοριτσιών. Αναλαμβάνει να εκδώσει το ημερολόγιο της Άννας γιατί, όπως λέει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ήθελε να δουν γονείς και δάσκαλοι τι μπορεί να κρύβει ένα παιδί μέσα του. Κι όπως χαρακτηριστικά τονίζει γενικά για όλους είναι καλό για να χτίσουν το μέλλον να γνωρίζουν το παρελθόν. Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις κι όχι μόνο για το «ολοκαύτωμα». Όταν καταγράφεις και ξαναδιαβάζεις το παρελθόν σου, σου δίνεται η δυνατότητα να γίνεις καλύτερος στο μέλλον αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Η ιστορία του καθενός από εμάς είναι μάθημα κυρίως για τον ίδιο που δεν πρόκειται να του το μάθεις κανείς άλλος , γιατί κανείς άλλος δεν ξέρει τις μύχιες σκέψεις μας.




Ο ίδιος εξηγεί ότι μέσα από το βιβλίο της έμαθε πράγματα για την κόρη του και συναισθήματα που δεν ήξερε όσο κι αν εκείνη ήταν ένα παιδί που δεν έκρυβε τι ήθελε και τα παράπονά της.

Για περαιτέρω πληροφορίες και στις ιστοσελίδες:
Το Ίδρυμα Άννα Φρανκ: http://www.annefrank.nl
Το Κέντρο Άννα Φρανκ ΗΠΑ: http://www.annefrank.com
Η πρότασή μου
…είναι καθένας από εσάς το επόμενο δώρο στον εαυτό του να είναι ένα ημερολόγιο. Όταν μετά από χρόνια θα το ξαναδιαβάζετε, θα κάνετε το ωραιότερο ταξίδι στο παρελθόν σας. Κι εκτός αυτού είναι μια πολύ καλή εξάσκηση για να βελτιώσετε τη γραφή σας...

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Ενότητα 7 Β΄ Γυμνασίου


Όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουμε ότι ο Αγησίλαος, όπου πίστευε ότι θα ωφελήσει σε κάτι την πατρίδα, δεν έπαυε να μοχθεί, δεν απέφευγε τους κινδύνους, ούτε λυπόταν τα χρήματα, και δεν πρόβαλλε ως δικαιολογία ούτε την αδυναμία του σώματος ούτε τα γηρατειά, αλλά θεωρούσε και τούτο ότι είναι έργο καλού βασιλιά, δηλαδή να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα καλά στους υπηκόους του. Στις μεγαλύτερες ωφέλειες της πατρίδας εγώ συγκαταλέγω και αυτό εδώ, ότι αν και ήταν ο πιο ισχυρός στην πόλη, φανερά υπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τους νόμους. Ποιος θα ήθελε να μην υπακούει όταν βλέπει τον ίδιο τον βασιλιά να υπακούει; Ο οποίος και προς τους πολιτικούς αντιπάλους συμπεριφερόταν όπως ακριβώς ο πατέρας προς τα παιδιά. Γιατί τους κακολογούσε από τη μια για τα σφάλματα ενώ από την άλλη τους τιμούσε αν έκαναν κάτι καλό, παραστεκόταν αν κάποια συμφορά ήθελε συμβεί, γιατί κανένα πολίτη δεν θεωρούσε εχθρό, και γιατί ήθελε όλους να τους επαινεί και θεωρούσε κέρδος να σώζονται όλοι, ενώ θεωρούσε ζημιά αν κάποιος χανόταν έστω και ανάξιος.




Άσκησεις:
  1. Πώς μεταφράζονται στο κείμενο οι λέξεις: ἐπιστάμεθα, ώς πλεῖστα, ἀπειθεῖν, ἀπόλοιτο.
  2. Ποιες ομόρριζες λέξεις στα νέα ελληνικά γνωρίζετε με τις λέξεις: ἐφείδετο, προὐφασίζετο, ὠφελήμασι, ποιεῖν.



Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Μεταφράσεις για 5η και 6η ενότητα στα Αρχαία της Β΄ Γυμνασίου


ΕΝΟΤΗΤΑ 5η
Αγαπητοί, ας μη γίνουμε αγριότεροι των ολίγων ζώων. Σε εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα· εσύ δε αν και είσαι άνθρωπος, έγινες σκληρότερος από ένα θηρίο, κλείνοντας ερμητικά σ' ένα σπίτι όσα τρόφιμα θα αρκούσαν για να θρέ­ψουν αμέτρητους φτωχούς. Και βέβαια δεν είναι η φύση μας μόνο κοινή, αλλά και άλλα περισσότερα κοινός είναι ο ουρανός και ο ήλιος και η σελήνη και τα αστέρια και ο αέρας και η θάλασσα και η γη και η ζωή και ο θάνατος και τα γηρατειά και η αρρώστια και η υγεία και η ανάγκη τροφής και ρουχισμού. Πώς λοιπόν δεν είναι παράλογοι αυτοί που μοιράζονται τόσα πολλά με­ταξύ τους στα χρήματα να είναι τόσο πλεονέκτες και να μη διατηρούν την ίδια ισονομία; Γιατί ο θάνατος μας απομακρύνει από την απόλαυση, μας οδηγεί δε στην τιμωρία. Και για να μη συμβεί αυτό, ας εφαρμόσουμε στο έπακρο την ελεη­μοσύνη .Γιατί αυτή είναι η βασίλισσα των αρε­τών, η οποία θα μας απαλλάξει από την τι­μωρία. Τα περιττά λοιπόν θα τα κάνουμε χρήσιμα, αφού παραμερίσουμε τον πολύ πλούτο και κατά την ημέρα της κρίσης, ακόμη και αν έχουμε διαπράξει παρα­πτώματα, ο Θεός θα μας συγχωρήσει.







ΕΝΟΤΗΤΑ 6η
ΣΩ. Αλλά όμως Μέλητε, υποστηρίζεις ότι εγώ διαφθείρω τους νέους ασχολούμενος με τέτοια; Αλλά όμως γνωρίζουμε αναμφίβολα ποιες είναι οι διαφθορές των νέων και συ πες μου αν κάποιον γνωρίζεις ότι έχει γίνει εξαιτίας μου είτε από ευσεβής ανόσιος
είτε από συνετός αλαζόνας.
ΜΕΛ. Αλλά ναι, μα τον Δία, γνωρίζω εκείνους τους οποίους εσύ έχεις πείσει να εμπιστεύονται εσένα περισσότερο παρά τους γονείς του.
ΣΩ. Το ομολογώ, όσον αφορά τουλά­χιστον την παιδεία γνωρίζουν ότι γι' αυτό νοιάζομαι. Και όσον αφορά την υγεία, οι άνθρω­ποι πείθονται μάλλον στους γιατρούς παρά στους γονείς τους και στις συνελεύσεις του δήμου όλοι βέβαια οι Αθηναίοι έχουν εμπι­στοσύνη, περισσότερο σ' αυτούς που μιλούν πο­λύ συνετά παρά στους συγγενείς τους. Μήπως και στρατηγούς δεν εκλέγετε, όποιους ενδεχομένως θεωρείτε
τους πιο συνετούς, όσον αφορά τις πο­λεμικές υποθέσεις; Λοιπόν δεν σου φαίνεται ότι και τούτο είναι περίεργο, εγώ εξαιτίας αυτού να αντιμετωπίζω κατηγορία που επισύρει την ποινή του θανάτου από σένα, γιατί, για το μεγαλύτερο αγαθό των ανθρώπων, την παιδεία θεωρούμαι από ορισμένους ότι είμαι ο καλύτερος;





πηγή: ellinikoslogos

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Ένας αριθμός (Α. Τσέχωφ) - Εναλλακτικό τέλος

Ένας αριθμός, αλλά όχι ένα τέλος...
Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε μια ταινία ή διαβάσαμε ένα βιβλίο και το τέλος της ιστορίας δεν ήταν αυτό που θα δίναμε εμείς είτε ως συγγραφείς είτε ως ήρωες στη ζωή μας. Σ' αυτή την ανάρτησή μου σας δίνω την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσετε και να δώσετε το δικό σας τέλος στην ιστορία του Τσέχωφ "Ένας αριθμός".
Συνεχίστε την ιστορία από το σημείο που σταματάει το κείμενο, όπως σας το έχω εδώ δοσμένο.

"Ένας αριθμός" του Τσέχωφ 
Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία , τη δασκάλα των παιδιών.Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.

-Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ΄χεις ανάγκη απο χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρόυβλια το μήνα...

-Για σαράντα.

-Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν ,έχεις δύο μήνες εδώ...

-Δύο μήνες και πέντε μέρες...

-Δύο μήνες ακριβώς... Το ΄χω σημειώσει.... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια.
Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές ... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Επειτα έχουμε τρείς γιορτές....

Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανίού της, μα δεν είπε λέξη.

-Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες....
Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια.... Σωστά;

Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.

-Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του...
Βγάζουμε δύο ρούβλια...
Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει...Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια.... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ΄χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι΄αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...

-Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα... μουρμούρισε η Ιουλία.

-Το΄χω σημειώσει!

-Καλά...

-Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα...

Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!

-Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε... Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.

-Μπά; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν ,δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρηματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ΄τα...

(πληροφορίες για τον Άντον Τσέχωφ στις εξης ιστοσελίδες κι όχι μόνο...
http://www.artmag.gr/art-articles/arts/biography/1863-adon-pavlovich-chehof
http://www.edutv.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1136&Itemid=150 )