Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε μια ταινία ή διαβάσαμε ένα βιβλίο και το τέλος της ιστορίας δεν ήταν αυτό που θα δίναμε εμείς είτε ως συγγραφείς είτε ως ήρωες στη ζωή μας. Σ' αυτή την ανάρτησή μου σας δίνω την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσετε και να δώσετε το δικό σας τέλος στην ιστορία του Τσέχωφ "Ένας αριθμός".
Συνεχίστε την ιστορία από το σημείο που σταματάει το κείμενο, όπως σας το έχω εδώ δοσμένο.
"Ένας αριθμός" του Τσέχωφ
Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία , τη δασκάλα των παιδιών.Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
-Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ΄χεις ανάγκη απο χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρόυβλια το μήνα...
-Για σαράντα.
-Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν ,έχεις δύο μήνες εδώ...
-Δύο μήνες και πέντε μέρες...
-Δύο μήνες ακριβώς... Το ΄χω σημειώσει.... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια.
Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές ... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Επειτα έχουμε τρείς γιορτές....
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανίού της, μα δεν είπε λέξη.
-Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες....
Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια.... Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
-Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του...
Βγάζουμε δύο ρούβλια...
Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει...Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια.... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ΄χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι΄αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
-Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα... μουρμούρισε η Ιουλία.
-Το΄χω σημειώσει!
-Καλά...
-Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα...
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
-Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε... Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.
-Μπά; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν ,δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρηματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ΄τα...
(πληροφορίες για τον Άντον Τσέχωφ στις εξης ιστοσελίδες κι όχι μόνο...
http://www.artmag.gr/art-articles/arts/biography/1863-adon-pavlovich-chehof
-Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ΄χεις ανάγκη απο χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρόυβλια το μήνα...
-Για σαράντα.
-Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν ,έχεις δύο μήνες εδώ...
-Δύο μήνες και πέντε μέρες...
-Δύο μήνες ακριβώς... Το ΄χω σημειώσει.... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια.
Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές ... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Επειτα έχουμε τρείς γιορτές....
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανίού της, μα δεν είπε λέξη.
-Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες....
Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια.... Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
-Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του...
Βγάζουμε δύο ρούβλια...
Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει...Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια.... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ΄χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι΄αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
-Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα... μουρμούρισε η Ιουλία.
-Το΄χω σημειώσει!
-Καλά...
-Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα...
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
-Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε... Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.
-Μπά; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν ,δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρηματά σου, αγαπητή μου! Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ΄τα...
(πληροφορίες για τον Άντον Τσέχωφ στις εξης ιστοσελίδες κι όχι μόνο...
http://www.artmag.gr/art-articles/arts/biography/1863-adon-pavlovich-chehof
http://www.edutv.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1136&Itemid=150 )
-Μα μόνο έντεκα ρούβλια από τα 60, μήκως κάνετε λάθος; Στο τέλος θα με βάλετε να σας πληρώσω κιόλας. Έχω οικογένεια να θρέψω.
ΑπάντησηΔιαγραφή-΄Οχι δεν κάνω λάθος. Πάρε τα έντεκα και αρκετά σου είναι.
-Λυπάμαι πολύ, αλλά παραιτούμαι. Σας χαρίζω και τα έντεκα ρούβλια για αλλές ζημιές που τυχόν έκανα και ξεχάσατε να μου τις χρεώσετε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Η Ιουλια επειδη αισθανοταν πολυ αδικημενη αρχισε να φωναζει και απαιτησε να τις δωσει τα λεφτα που δικαιουταν. -Αυτος ισχυριστικε οτι αυτα ειναι τα λεφτα που πρεπει να παρεις. -Και η Ιουλια πολυ εκνευρισμενη πηρε ενα χαρτι και ενα στιλο και αρχισε να γραφει αναλητικα αυτα που τις χρωσταει. -Το αφεντικο της στο τελος παραδεχτηκε οτι το ποσο που χρωστουσε στην Ιουλια ηταν το ποσο που ισχυριζοταν η Ιουλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά, παιδιά. Στάθη, μου άρεσε που συνέχισες τη διαλογική-θεατρική μορφή του κειμένου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω κι από άλλους...
- 11 ρούβλια?
ΑπάντησηΔιαγραφή- Μάλιστα Ιουλία....
- Τι μάλιστα?
- Μάλιστα...Δεν καταλαβαίνω την ερωτησή σου..Είπαμε η αμοιβή σου είναι 11 ρούβλια..Ούτε ρούβλι παραπάνω, ούτε ρούβλι παρακάτω...
- Κύριε αυτή είναι η τελευταία σας λέξη?
- Μάλιστα Ιουλία....
- Ηρθε η ώρα να μάθει η συζυγός σας κάποια πράγματα .....
- Ιουλία ....Δεν το περίμενα αυτό απο σένα..
- Ούτε εγω κύριε απο εσάς..και βασικά ουτε η κυρία πιστεύω οτι θα περιμένει να ακούσει αυτα που έχω να της πω.
- Ορίστε τα 80 ρούβλια που σου χρωστάω για τους 2 μήνες...α και πάρε και αλλα 20 να πάρεις κάτι για την κόρη σου την Ιβάνα...
- Ευχαριστώ κύριε...
(Το σκοτεινό παρελθόν του κυρίου θα μας απασχολήσει σε μελλοντικη εργασία...)
Τ.Τ
ΠΕ19
-κυριε τα 11 ρουβλια ειναι πολυ λιγοτερα απο τα χρηματα που μου χρωστατε!Σας παρακαλω πολυ θα ηθελα να ξανακανουμε το λογαριασμο για να το επαληθευσουμε...!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ακουστε Δεσποινις Ιουλια ειμαι απολυτα σιγουροσ πως σας χρωσταω ακριβως 11 πουβλια αλλωστε το εχω σημειώσει....
-Μα κύριε εγώ ποτε δεν δανείστηκα χρηματα απο εσας...
-Μμμμμμμμμμμμμ....Τώρα που το λες σαν να έχεις δίκιο,Ιουλία!...Ευτυχως που μου το επισημανες γιατι αλλιώς αθελα μου θα σε ειχα αδικησει!!Ορίστε τα 80 σου ρουβλια λοιπόν και σε καλή μερια!
-Ευχαριστώ πολυ κύριε....
και τις εδωσε τα 11 ρουβλια.τα πηρε με τρεμουλιαστα δαχτυλα και τα εβαλε στην τσεπη τις..
ΑπάντησηΔιαγραφή-ευχαριστω ψυθυρισε
Πεταχτηκα ορθος και αρχισα να βηματιζω περα δωθε στο γραφειο.με επιασαν τα νευρα μου.
-και γιατι με ευχαριστεις;
-για τα χρηματα.
-μα,διαολε,εγω σε εκλεψα,σε ληστεψα!Και μου λες και ευχαριστω;
-οι αλλοι δεν μου εδιναν τιποτα!..
--Δεν σου’διναν τιποτα.Φυσικα!Σου εκανα μια φαρσια για βα σου γινει σκληρο μαθημα.παρε τα 80 ρούβλια σου !Τα ειχα ετοιμα στο φακελο!Μα γιατι δεν φωναζεις για το δικιο σου;Γιατι στεκεσαι ετσι σαν χαζη;Μπορεις να ζησεις σ’αυτο τον κοσμο αν δεν πατησεις λιγο ποδι αμα δεν δειξεις τα δοντια σου;Γιατι εισαι αβουλη;
Μουρμουρισε μερικα ευχαριστω και βγηκε..
- 11 ρούβλια ?? Μα καλά με κοροιδέυετε ? Πιστευετε οτι θα σας αφησω να με κλέβετε με αυτόν τον απάνθρωπο και απαράδεκτο τρόπο? Απαιτώ να μου δώσετε αυτά που μου χρωστάτε και χωρις να φερετε καμία αντίρηση γιατί αν δεν γίνει αυτό που επιθυμώ θα ενημερώσω τους αρμόδιους και θα σας καταγκείλω για καταπατηση δικαιωμάτων του εργαζομένου!!!! Ελπίζω να έγινα κατανοητή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ηρέμησε Ιουλία. Εγω απλώς σε τέσταρα γιατι δεν μπορω να βλέπω ανθρωπους να γινονται πειθήνεια όργανα των εργοδοτών τους και να μην υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Οριστε πάρε 100 ρουβλια ως επιβράβευση και δωρο απο εμένα για την αντίδρασή σου. Μπραβο!!!
φορνιτε ισ τηε βεστ βθτ πθπγ ισ τηε ςεστ
ΑπάντησηΔιαγραφήτι γραφεισ ρε μλκ?
ΔιαγραφήΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιουλία κατακόκκινη από τα νεύρα της επειδή ο εργοδότης της αφαιρούσε ρούβλια έφτασε στο τέλος και της έδωσε τα ρούβλια που της αντιστοιχούν τότε η δασκάλα από τα νεύρα της πετάει κάτω τα 11 της ρούβλια και διασκορπίστηκαν σε όλο το γραφείο τότε η Ιουλία λέει στον εργοδότη της να της δώσει τα ρούβλια τα οποία της αντιστοιχούν τότε ο εργοδότης μισοφοβισμένος γιατί δεν περίμενε τέτοια αντίδραση της δίνει τα 80 ρούβλια της θυμωμένη βγαίνει από το γραφείο και με το που κάνει το πρώτης βήμα προς την έξοδο ακούει τον εργοδότη της να της λέει να έχει πάντα το δίκιο με το μέρος της και να αντιδρά έτσι σε όποιον πάει να την κλέψει όπως έκανε και εκείνος